در سال‌های اخیر، استفاده از سیستم‌های نوین تسلیح دیوارهای غیرسازه‌ای، مانند وال مش، جایگاه ویژه‌ای در صنعت ساختمان پیدا کرده است. یکی از اجزای کلیدی این سیستم، پلاستر مورد استفاده است که نقش مهمی در عملکرد نهایی دیوار ایفا می‌کند. بسته به موقعیت، نوع نازک‌کاری و شرایط اجرایی، معمولا بین دو گزینه اصلی یعنی پلاستر گچی و پلاستر سیمانی انتخاب می‌شود.
اما این دو پلاستر چه تفاوت‌هایی با یکدیگر دارند؟ کدام‌یک برای دیوارهای داخلی یا پیرامونی مناسب‌تر است؟ از لحاظ نحوه اجرا، قیمت، میزان مصرف و سازگاری با مش فایبرگلاس چه نکاتی باید مد نظر قرار گیرد؟
در این مقاله، به طور تخصصی به مقایسه پلاستر گچی و پلاستر سیمانی وال مش می‌پردازیم، نکات فنی اجرای آن‌ها را بررسی می‌کنیم و در نهایت مسیر انتخاب بهترین گزینه برای پروژه شما را روشن‌تر خواهیم کرد. اگر به دنبال تصمیم‌گیری هوشمندانه برای انتخاب پلاستر مناسب دیوارهای خود هستید، مطالعه این مطلب می‌تواند دید شما را کامل‌تر کند.
تفاوت پلاستر سیمانی و پلاستر گچی وال مش
توری وال مش به عنوان یک سیستم تسلیح حرفه‌ای، نقش کلیدی در مقاوم‌سازی دیوارهای غیرسازه‌ای ساختمان در برابر نیروهای جانبی ایفا می‌کند. این نیروها ممکن است ناشی از زلزله یا باد باشند که در صورت عدم تسلیح، می‌توانند منجر به ایجاد ترک، شکست و آسیب جدی در دیوارهای داخلی یا پیرامونی شوند.
از آن‌جا که دیوارهای غیرسازه‌ای کاربردهای متفاوتی در فضاهای داخلی و خارجی دارند، نوع نازک‌کاری آن‌ها نیز بسته به محل اجرا، متفاوت خواهد بود. دیوارهای پیرامونی معمولاً با توجه به اجرای نما، دارای پوشش‌های پایه سیمانی هستند. همچنین دیوارهای داخلی در معرض رطوبت (مانند دیوارهای حمام و سرویس بهداشتی) نیز معمولاً با پلاستر سیمانی اجرا می‌شوند. در مقابل، دیوارهای داخلی خشک و عمومی ساختمان‌ها عمدتاً با پلاستر گچی پوشش داده می‌شوند.
به همین دلیل، پلاستر وال مش در دو نوع گچی و سیمانی طراحی و عرضه می‌شود تا با شرایط مختلف اجرایی، سازگار باشد. در ادامه، این دو نوع پلاستر ساختمانی را از نظر ویژگی‌های فنی، اجرایی و اقتصادی با هم مقایسه می‌کنیم.
مقایسه نحوه اختلاط و آماده‌سازی
هر دو نوع پلاستر گچی و پلاستر سیمانی وال مش باید مطابق دستورالعمل فنی شرکت وال مش و با دقت در میزان آب مصرفی، آماده‌سازی شوند.
برای پلاستر سیمانی، پس از ترکیب پودر با مقدار مشخصی از آب، باید ملات به مدت حداقل ۵ دقیقه استراحت کند تا جذب آب کامل شده و سپس دوباره مخلوط شود. این نوع پلاستر پس از آماده‌سازی، حداقل تا یک ساعت قابلیت اجرا دارد و در این بازه زمانی کارپذیری مناسبی دارد. استفاده از همزن برقی برای اختلاط پلاستر سیمانی توصیه می‌شود.
در مقابل، پلاستر گچی حساسیت بیشتری به فرایند اختلاط دارد. اگر میزان آب به درستی رعایت نشود یا پلاستر بیش از حد هم زده شود، گیرش آن سریع می‌شود و زمان مفید اجرای آن کاهش می‌یابد. در نتیجه، برای حفظ کارایی، بهتر است پلاستر گچی به صورت دستی و با دقت بیشتری مخلوط شود.
تفاوت در نوع مش مورد استفاده
یکی از تفاوت‌های مهم بین این دو نوع پلاستر، مربوط به محیط قلیایی آنهاست. پلاستر سیمانی به دلیل حضور سیمان، محیطی قلیایی ایجاد می‌کند. بنابراین، مش مورد استفاده در آن باید از نوع مقاوم در برابر قلیا باشد؛ مانند مش فایبرگلاس با پوشش ضدقلیا یا مش زیرکونیادار.
در مقابل، پلاستر گچی محیطی خنثی دارد و امکان استفاده از مش ساده نوع E-glass در آن فراهم است. این تفاوت می‌تواند بر هزینه و انتخاب نوع توری وال مش در پروژه‌ها مؤثر باشد.
میزان مصرف و هزینه نهایی
از نظر مصرف وزنی، پلاستر گچی نسبت به نوع سیمانی سبک‌تر و کم‌مصرف‌تر است. به طور متوسط، مقدار مصرف پلاستر سیمانی برای هر متر مربع مش حدود ۵ تا ۶ کیلوگرم است، در حالی‌که پلاستر گچی وال مش حدود ۴ تا ۵ کیلوگرم در هر مترمربع مصرف دارد.
افزون بر این، از نظر اقتصادی نیز پلاستر گچی مقرون‌به‌صرفه‌تر است و قیمت آن حدود ۳۰ درصد پایین‌تر از نوع سیمانی برآورد می‌شود. برآورد صحیح مقدار مورد نیاز از هر نوع پلاستر وال مش می‌تواند در مدیریت هزینه تمام‌شده وال مش پروژه‌ها تأثیرگذار باشد.
نیاز به عمل‌آوری (Curing) پس از اجرا
از دیگر تفاوت‌های مهم پلاستر گچی وال مش و پلاستر سیمانی وال مش، تفاوت در شرایط نگهداری پس از اجرا است. پلاستر گچی پس از اجرا نیازی به عمل‌آوری یا مرطوب نگه‌داشتن ندارد و در شرایط معمول محیطی به راحتی خشک و سخت می‌شود. اما در مقابل، پلاستر سیمانی برای رسیدن به مقاومت نهایی مناسب، نیازمند عمل‌آوری صحیح است.
پس از اجرای پلاستر سیمانی، باید سطح آن حداقل به مدت ۲۴ ساعت با پاشش آب یا پوشاندن با گونی مرطوب، در حالت نم‌دار نگه‌داشته شود. این فرآیند باعث تکمیل واکنش‌های هیدراسیون سیمان می‌شود. توجه به این نکته فنی به ویژه در شرایط آب و هوایی گرم و خشک از اهمیت زیادی برخوردار است.
سازگاری با مش و عملکرد نهایی
هر دو نوع پلاستر گچی وال مش و پلاستر سیمانی وال مش در شرایط آزمایشگاهی و پروژه‌ای مورد تست قرار گرفته‌اند و استانداردهای لازم از نظر چسبندگی، مقاومت نهایی و سازگاری با توری وال مش را دارا هستند. بنابراین انتخاب بین این دو، بیشتر به نوع دیوار بستگی دارد.
نکات فنی اجرای پلاستر با توری وال مش
اجرای صحیح پلاستر در سیستم وال مش در تضمین عملکرد مقاوم‌سازی دیوارهای غیرسازه‌ای در برابر نیروهای جانبی بسیار موثر است. در این بخش، مراحل اجرایی پلاستر وال مش و نکات مهم فنی مرتبط با آن را مرور می‌کنیم.
مراحل اجرای پلاستر وال مش
- جانمایی اولیه نوارهای مش:
در اولین گام، مطابق با نقشه‌های فنی و اختصاصی که توسط واحد مهندسی شرکت وال مش برای هر پروژه طراحی و ارائه می‌شود، محل دقیق نوارها مشخص می‌گردد. این نقشه‌ها بسته به نوع دیوار، محل قرارگیری و نحوه بارگذاری طراحی می‌شوند و نقش کلیدی در عملکرد نهایی سیستم ایفا می‌کنند.
- اجرای لایه اول پلاستر:
یک لایه از پلاستر گچی وال مش یا پلاستر سیمانی وال مش بر روی سطح دیوار با ماله اجرا می‌شود. عرض این لایه باید به‌گونه‌ای باشد که به طور کامل نوار مش فایبرگلاس را در بر بگیرد.
- نصب مش فایبرگلاس:
در این مرحله، نوار مش با دقت روی لایه اول پلاستر قرار می‌گیرد و بدون هیچ چین‌خوردگی، صاف و یکنواخت روی سطح خوابانده می‌شود.
- اجرای لایه دوم پلاستر:
پس از تثبیت مش، لایه دوم پلاستر روی آن اجرا می‌شود. باید دقت شود که مش به صورت کامل در میان دو لایه پلاستر دفن شده باشد تا وظیفه تسلیح خود را به درستی ایفا کند.
نکات اجرایی و فنی مهم
- زیرسازی باکیفیت، کاهش مصرف پلاستر:
هرچه سطح دیوار از نظر صافی و یکدست بودن کیفیت بالاتری داشته باشد، مقدار مصرف پلاستر وال مش نیز به حداقل خواهد رسید. دیوارچینی صحیح و بدون برآمدگی و فرورفتگی، تأثیر مستقیمی در کاهش هزینه و افزایش سرعت اجرا دارد.
- مرطوب‌سازی پیش از اجرا:
پیش از اجرای پلاستر، بهتر است سطح دیوار با پاشش آب، مرطوب شود. این کار از جذب سریع آب موجود در ملات پلاستر توسط مصالح خشک دیوار جلوگیری کرده و چسبندگی بهتری ایجاد می‌کند.
- تفکیک کامل از نبشی:
یکی از نکات بسیار مهم اجرایی این است که لایه‌های پلاستر و مش نباید هیچ‌گونه تداخلی با نبشی وال مش داشته باشند. نبشی‌ها نقش جداگانه‌ای در سیستم وال مش دارند و نباید با نوارهای وال مش درگیری فیزیکی داشته باشند.
با رعایت دقیق این مراحل و نکات اجرایی، سیستم وال مش می‌تواند به عنوان راهکاری مطمئن، ساده و مقرون‌به‌صرفه برای مقاوم‌سازی دیوارهای داخلی و پیرامونی با انواع پلاستر ساختمانی مورد استفاده قرار گیرد.
چطور پلاستر مناسب پروژه خود را انتخاب کنیم؟
با توجه به آن‌چه در این مقاله درباره پلاستر گچی وال مش و پلاستر سیمانی وال مش گفته شد، انتخاب نوع مناسب پلاستر برای پروژه شما بستگی مستقیمی به شرایط اجرایی، موقعیت دیوارها و نوع نازک‌کاری دارد. اما یکی از مهم‌ترین عوامل تصمیم‌گیری، برآورد دقیق مقدار مصرف هر نوع پلاستر ساختمانی بر اساس سطح دیوارها و جزئیات اجرایی است.
اگر شما هم در مرحله انتخاب یا اجرای سیستم وال مش برای دیوارهای داخلی یا پیرامونی پروژه‌تان هستید، کافیست نقشه‌ها و مشخصات پروژه را برای کارشناسان فنی وال مش ارسال کنید. تیم فنی ما با بررسی اطلاعات شما، نقشه جانمایی نوارهای مش فایبرگلاس، نوع پلاستر مناسب (گچی یا سیمانی) و برآورد دقیق مقدار مصرف و قیمت وال مش و پلاستر مورد نیاز را تهیه کرده و در اختیارتان قرار می‌دهد.
این خدمات باعث می‌شود با دیدی بازتر و بدون حدس و گمان، مناسب‌ترین ترکیب از توری وال مش، پلاستر و نبشی وال مش را انتخاب کنید و با اطمینان پروژه خود را اجرا نمایید.
برای دریافت مشاوره رایگان و طراحی اختصاصی برای پروژه‌تان، همین حالا با ما تماس بگیرید یا از طریق فرم ثبت سفارش در وب‌سایت، اطلاعات پروژه خود را ارسال نمایید.
سخن پایانی
پلاستر وال مش در هر دو نوع گچی و سیمانی با هدف افزایش کیفیت، سرعت اجرا و دوام دیوارهای غیرباربر طراحی شده و در کنار مش فایبرگلاس استاندارد، راه‌حلی مطمئن برای تسلیح دیوارها در برابر نیروهای جانبی محسوب می‌شود.
برای اجرای دقیق و اقتصادی این سیستم، شناخت تفاوت‌های فنی این دو نوع پلاستر، درک صحیح از جزئیات اجرایی و بهره‌گیری از مشاوره تخصصی اهمیت زیادی دارد. تیم وال مش آماده است تا با بررسی نقشه‌ها و نیازهای پروژه شما، مناسب‌ترین راهکار اجرایی را ارائه کند و همراه قابل اعتمادی در مسیر ارتقاء کیفیت ساخت و ساز باشد.
